Είναι γνωστός σε όλους ο Μύθος του Θησέα, όπου όταν σκοτώνει τον Μινώταυρο μέσα στον Λαβύρινθο με την βοήθεια της Αριάδνης, φεύγουν μαζί από την Κρήτη και σταματούν στην νήσο Νάξο. Εκεί, σύμφωνα με τον Μύθο, ο Θησέας εγκαταλείπει την Αριάδνη και πλέει για την Αθήνα, χωρίς αυτήν.

Καθώς οι Μυθολογικές ιστορήσεις είναι αφελείς ή συνήθως δεν έχουν λογικούς συνειρμούς, ο αναγνώστης μπορεί να υποψιαστεί ότι κρύβονται άλλα δεδομένα, τα οποία μπορούν να αποκαλυφθούν με τον Κώδικα του Έλληνος Λόγου, του Σημαιοφόρου Θεολόγου (www.ramafa.gr).

Ο Θησεύς είναι ένας «τιθασεύς», που καλείται να τιθασεύσει την πορεία του στον Λαβύρινθο του Νοός του, να καταργήσει τον Μινώταυρο, που συμβολίζει τα άγρια πάθη και τον στερεοποιημένο νου, όπως και να ορίσει μια νέα πορεία στην πόλη του, ταις Αθήναις, δηλαδή εκεί όπου «θεώνται και φανερώνονται στον Νου οι αιώνιες δυνάμεις». Δεν είναι τυχαίο που «αι Αθήναι» ήταν η ιερή πόλη της Αθηνάς, Θεάς της Σοφίας.

Ο Νους είναι, από μόνος του, ένας Λαβύρινθος και η περιήγηση σ’ αυτόν κάνει τον άνθρωπο έρμαιο των παθών και της ασκόπου περιπλανήσεως, χωρίς ελπίδες να βρεθεί η άκρη, αν δεν βοηθηθεί από την Αριάδνη.

Η Αριάδνη, είναι αυτή η ανώτερη Διάνοια, που βοηθά τον κάθε Θησέα να περιπλανηθεί, αλλά και να βγεί νικητής από τον Λαβύρινθο. Έτσι, παρέχει στον τιθασευτή του Νοός, Θησέα, τον Μίτο (δηλαδή τον ειρμό) ώστε να συνδέσει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται για να ολοκληρώσει την πορεία του στον Λαβύρινθο, να βγει νικητής και να γίνει Νάξιος, δηλαδή «στον νου άξιος» αφού, κατά την ιστόρηση του μύθου, ο Θησέας φτάνει στη νήσο Νάξο (δηλαδή φτάνει στο επίπεδο της νοήσεως ενός αξίου νοός).

Εκεί αφήνει την Αριάδνη, γιατί δεν την χρειάζεται πλέον, όπως ένας άξιος νους αφήνει τον δάσκαλο ή το σχολείο που αποφοίτησε, για να προχωρήσει περαιτέρω.

Με την επιστροφή του Θησέα στο βασίλειό του, μοιραία, καταργείται η βασιλεία των γαιωδών σωμάτων (Αιγέας). Ο Θησεύς «οικοδομεί» έναν νέο πολιτισμό, που βασίζεται στην χρήση του Νοός, στην εσωτερική αντίληψη και διάκριση του ΕΥ, του Καλού, που κρύβεται μέσα σε κάθε Άνθρωπο.     

Το ταξίδι της ανόδου του Θησέα έχει ως αφετηρία την ΚΡΗΤΗ, δηλαδή εκεί που «(το φως) κάτω ρέει και φανερώνονται στερεωμένα σώματα», όπου όταν ο Θησέας διεκπεραιώσει τον άθλο να δαμάσει τις δυνάμεις του νοός του, γίνεται στον νου άξιος (ΝΑΞΙΟΣ) και ικανός να συνεχίσει το πνευματικό του ταξείδι προς την ΑΘΗΝΑ, δηλαδή «στην θέαση και την φανέρωση του φωτός στον νου».      

(Περισσότερες πληροφορίες και εκτενή αποκωδικοποίηση του Μύθου, με την μέθοδο του Κώδικα του Έλληνος Λόγου, θα βρείτε στο βιβλίο της Φωτεινής Τυράσκη «Φύση, Τέχνη και Υποσυνείδητα Μηνύματα» – Α’ μέρος, σελ. 223)